- памашшинча
- 1. источник, родник. (Телым) ял мучаште шыргыктен лекше памашшинча гына огеш тыплане. В. Любимов. Зимой лишь журчащий родник на конце деревни не умолкает. Курык воктен пушеҥгым пытарат, вӱд сер воктенат --- чыла пушеҥгым пытарат, вара пасу рок олыкыш кышкалалтеш, памашшинча-шамыч петыралтыт. Д. Орай. На склонах гор уничтожают деревья и по берегам рек уничтожают деревья, затем почва с полей сползает на луга, источники закрываются. Ср. памаш.2. исток (эҥер тӱҥалтыш). Лажмучаш ял воктенысе памашшинча гыч Лаж эҥер тӱҥалеш. С истока возле деревни Лажмучаш берёт начало река Лаж. Ср. вӱдшинча.
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.